Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό διαφθοράς που προέκυψε αιφνιδίως, αλλά ένα βαρύ σύμπτωμα μιας παθογένειας που διακατέχει τη δημόσια διοίκηση στην Ελλάδα. Ο ΟΠΕΚΕΠΕ από δεκαετίες είχε εργαλειοποιηθεί για κομματικά ή εκλογικά οφέλη. Ήταν το φυσικό επακόλουθο μιας σειράς πολιτικών επιλογών και στρεβλώσεων που υπονόμευσαν τη διαφάνεια και τη νομιμότητα και οδήγησαν στην κακοδιαχείριση των ευρωπαϊκών αγροτικών ενισχύσεων με παράνομες επιδοτήσεις, εικονικές δηλώσεις και μεθοδεύσεις συγκάλυψης. Τώρα όμως δεν υπάρχει περιθώριο ανοχής και ατιμωρησίας. Όλοι οι υπεύθυνοι πρέπει να λογοδοτήσουν και για να γίνει αυτό χρειάζεται ισχυρή πολιτική βούληση και ριζικές μεταρρυθμίσεις.
Από την άλλη πλευρά η γενίκευση δεν οδηγεί στη λύση. Η λογική ότι «όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι» είναι μια ηττοπαθής οπτική και δημιουργεί ένα θετικό πλαίσιο για τους πραγματικά διεφθαρμένους πολιτικούς που μπορούν να πράττουν χωρίς να λογοδοτούν, επιτρέποντας την διαφθορά να ευδοκιμεί ανεξέλεγκτα. Όταν ο πολίτης πιστεύει στο “όλοι ίδιοι είναι” σταματά να κάνει την διάκριση μεταξύ του ηθικού και του ανήθικου.
Η δημοκρατία βασίζεται στην ενεργό συμμετοχή μας για να λογοδοτούν οι πολιτικοί και να πιέζονται για καλύτερη διακυβέρνηση. Όχι δεν είναι όλοι ίδιοι, υπάρχουν δημόσιοι λειτουργοί με ακεραιότητα και ηθική και θα πρέπει προσεκτικά να επιλέγουμε ποιους εμπιστευόμαστε για να μην έχουμε στο μέλλον και άλλους ΟΠΕΚΕΠΕ.
Λινα Τουπεκτση
Υποψ. Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Γεωπόνος